μεταεπετειακό

« Μνήμες απ’ τα γεγονότα΄
…………………………..
η σημαία που κράταγες
τώρα τσαλακωμένη, δίχως κοντάρι,
πλάι σε δακρυγόνο και μια χούφτα κάλυκες…
λίγες ποδοπατημένες προκηρύξεις ,
άλλες στο πολύγραφο κι άλλες στο χέρι…
ένα χαρτί για προσωπική υπόθεση από την ασφάλεια…
οι τραμπούκοι που σε προκαλούσαν
όταν φύλαγες σκοπιά στη καγκελόπορτα,
Το ασθενοφόρο που του άνοιγες δρόμο
και ξαφνικά μοίρασε δακρυγόνα,
η πίκρα της μοναξιά του ανένταχτου,
Το τανκ από πίσω σου στην Αλεξάνδρας,
Ο ύπνος –ξενύχτι δίπλα στο πιάνο
Στην αίθουσα τελετών
Λεμόνια και βαζελίνη από τα μπαλκόνια,
Οδόφραγμα, φωτιές…
Η κυρία που φώναζε από πάνω:
«Αλήτες, δεν θα μας αφήσετε να κοιμηθούμε ;»
κοιμήσου έλληνα…».

Ποίημα του Πάνου Κοσμόπουλου, ταξιδιώτη χωρίς αποσκευές, γεννηθέντα στη Θεσσαλονίκη το 1950, αναδημοσιεύεται μετά το ανούσιο πανηγύρι που ετοίμασαν, μήπως κρατήσουμε κάτι από τη μνήμη του Νοέμβρη ….

Προεκλογικές παροχές

Με την ίδια ευκολία που σε αυτό το τόπο ανεγείρονται βίλες και χαράσσονται ονόματα σε αυλόπορτες με ασημένια εξώφυλλα, με την ίδια ευκολία εξαγγέλλονται παροχές και ελεημοσύνες, λίγο πριν τις εκλογές, και είναι πράγματι εκπληκτικό το πώς, μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση, μπορεί μια κομματική μηχανή να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς που διαθέτει για να εξαφανίσει το φόβο της κρίσης και το πανικό της πτώχευσης, εξαγοράζοντας την ανάγκη από τμήματα του κοινωνικού συνόλου. Είναι μάλιστα αξιοπερίεργο το πως μπορεί να εξαφανιστεί η πίεση που άσκησαν αδίσταχτοι φοροεισπράχτορες πάνω σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, και καταντά τέλος τραγωδία η συνείδηση σε τι βαθμό εξαθλίωσης και ανάγκης έχουν φτάσει ελεύθεροι πολίτες όταν φτάνουν στην απόγνωση να επιλέγουν ανάμεσα στις ίδιες "οικογένειες" που εναλλάσσονται στη κρατική εξουσία. Όλα αυτά γράφω σαν μια σημείωση ότι πρέπει επιτέλους να αναλογιστούμε το πώς μεταβάλλονται λειτουργήματα της Δημοκρατίας, όπως η εκλογική διαδικασία, από σεμνές τελετές σε προκλητικά πανηγύρια προεκλογικών παροχών και κοινωνικής δωροδοκίας με αντάλλαγμα τη ψήφο…

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ

Το πείραμα του Παβλώφ και η εφαρμογή του πάνω στους πολίτες δημιούργησε αυτή τη παθητική κατάσταση της "μουδιασμένης Συνείδησης", έφερε αυτή τη φοβία μήπως και αποκαλυφθεί η ύπαρξή μας, γέννησε αυτή τη ντροπή που μας βαραίνει γιατί αφήσαμε να σκλαβοποιηθεί η κοινωνία μας από αγύρτες, νταβατζήδες και ένστολους διακονιαρέους. Σαν τα σκυλιά δεν αντιδρούμε πια σε τίποτα και ο « μεγάλος Αδελφός» χειρίζεται τη συλλογική συνείδηση και ελέγχει την ατομική και κοινωνική ελευθερία έκφρασης. Το « τεκμήριο αθωότητας» πέρασε σε χέρια εισαγγελέων και πρέπει ν’ αποδείξουμε την αθωότητα των ονείρων μας, πριν οδηγηθούμε στο συλλογικό φοβισμό των μεγάλων μεγάρων της παρακμής των θεσμών και των νόμων. Τα βήματα του "Μεγάλου αδελφού" ακούγονται σιμά στο κατώφλι μας… φυλαχτείτε …

ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Ζούμε χρόνια παρακμής της πολιτικής ζωής, χρόνια ευτελισμού των πολιτικών αντιλήψεων, χρόνια που προκαλούν την νοημοσύνη των πολιτών, τη λογική και τα αισθήματά τους. Χρόνια περίεργα, που το αντιπροσωπευτικό σύστημα, το κομματικό κράτος, η κυριαρχία του κομματικού συμφέροντος, σέρνονται ξεδιάντροπα πίσω από «μίζες», λογαριασμούς παρακτίων εταιριών και καταθέσεων σε ελβετικές τράπεζες. Που ο χρηματισμός και η εξαγορά συνειδήσεων έχουν διαβρώσει σε τέτοιο βαθμό το πολιτικό σύστημα που η Βουλή εκτελεί πλέον ανακριτικό έργο υποκαθιστώντας την « ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Που οι ίδιες πολιτικές παρατάξεις, οι ίδιοι οπαδοί, οι ίδιοι πολιτικοί, τα ίδια πρόσωπα που συμμετείχαν ή συγκάλυψαν ή ανέχτηκαν διεφθαρμένους, βουλευτές ή κυβερνητικούς παράγοντες, έχουν αναλάβει το έργο της «εξυγίανσης» αυτής της χώρας και τη τιμωρία των ενόχων. Χρόνια τόσο ύποπτα και ευτελισμένα, που τα ίδια απολιθωμένα και ξεχαρβαλωμένα οχήματα πολιτικής τέχνης , συνεχίζουν να έχουν την εξουσία και επιμένουν να μας πείθουν καθημερινά, με τηλεοπτικά ανακοινωθέντα, για τη κατάντια μας..